Patron szkoły

Działo się to w Warszawie, w kancelarii parafii Zbawiciela, 7 września 1922r. stawił się Stanisław Baczyński, wraz z małżonką Stefanią oraz chrzestnymi: Adamem Zieleńczykiem i Pauliną Kmitą w celu ochrzczenia dziecka płci męskiej, urodzonego 22 stycznia 1921r. o szóstej rano w Warszawie, przy ulicy Bagatela. Pod numerem 10. Dziecięciu temu dano na chrzcie imiona: Krzysztof, Kamil.

Krzysztof był jedynakiem wychowywanym w nieustannej, czułej troskliwości matki i babki, często pozbawiony opieki ojca, w dzieciństwie chorowity, zwykle wyjeżdżał z matką dwa razy w roku w góry lub nad morze. Matka kochała Krzysia niezwykłą miłością, co i on jej odpłacał nieustającym uczuciem. Wyjazd z lipca 1929r. odżył po latach w muzycznym liryku:

„Sur le Pont d’Avignon”.

Ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie.

Dopiero jako 16-letni chłopak wyjechał pierwszy raz bez matki na wakacje do Zakopanego. Tam zostaje zauważony przez dziewczęta, które dostrzegły w nim urodziwego mężczyznę. Był blondynem o delikatnych, regularnych rysach, niebieskich oczach i ciemnych rzęsach, w wielu wspomnieniach powracają właśnie oczy „głęboko osadzone, marzycielsko-żartobliwe, i z długimi rzęsami, czułe i piękne”.

Baczyński, po śmierci ojca w 1939r. mieszkał tylko z matką. Poeta tworzy wielkie, ważne dzieła: „Serce jak obłok”, „Przypowieść”, „Szklany ptak”, „Olbrzym w lesie”. W listopadzie 1941r. powstał utwór o jednoznacznie brzmiącym tytule „Pokolenie”, pierwszy, w którym poeta wypowiada się w imieniu własnej generacji:

Pokolenie

Do palców przymarzły struny
z cienkiego krzyku roślin.
Tak się dorasta do trumny,
jakeśmy w czasie dorośli.[…]

Każdy – kolumną jesteś,
na grobie pieśni własnych
zamarzły. Czegoż ty jeszcze?
To śmierć – to nie włosy blasku.

To soli kulki z nieba?
Czy łzy w krzemień twarzy tak wrosły?
Czy ziemia tak bólem dojrzewa,
jakeśmy w czasie dorośli?

W tym „dorastaniu w czasie” jak się „dorasta do trumny” musiało być miejsce na miłość i to miłość spełnioną, bez której życie nie miałoby sensu.

Zanim jednak opowiemy o miłości Krzysztofa i Barbary, poświęcimy nieco uwagi scenerii, na tle której spełniła się ich miłość do końca. Oboje byli piękni i młodzi. Anna Świrszczyńska słynna poetka tak pisała o nim:

„Wyglądał na człowieka, który nawet w czasie towarzyskiej rozmowy nie przestawał prowadzić monologu wewnętrznego ze sobą. Patrzyłam na niego z ciekawością. Był już sławny i co tu gadać – taki piękny… „

A jego ciotka tak go zapamiętała:

„On był gdzieś zupełnie poza tym światem. Zawsze taki świetlisty. Przystojny. Był taki książęcy…”

Baczyński pisał o miłości, pisał z myślą o Basi i dla Basi, o której zaraz po poznaniu powiedział do matki, że spotkał dziewczynę swojego życia, zachwycającą, mądrą, inteligentną i świetnie obeznaną w literaturze. Poznali się na komplecie logiki podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego, był to 1 grudnia 1941 roku, a już trzy dni później na imieninach Barbary poprosił ją o rękę. „Była to miłość od pierwszego wejrzenia – wspomina po wojnie matka Basi, Feliksa Drapczyńska – i małżeństwo z wielkiej miłości, odpowiadali sobie intelektualnie, rozumieli się. „

 

UWAGA! Ten serwis używa cookies i podobnych technologii.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Czytaj więcej…

Zrozumiałem

Niniejsze informacje dotyczą plików cookies i odnoszą się do strony zsnr1.edu.pl.pl, której operatorem jest firma home.pl.

Czym są pliki cookies?

To pliki tekstowe, wysyłane przez serwis internetowy do urządzenia końcowego (np. komputer, smartfon), z którego korzystamy przeglądając strony internetowe. W cookies znajdują się różne informacje, często niezbędne do prawidłowego funkcjonowania serwisów internetowych (np. do autoryzacji, podczas logowania na konto pocztowe lub do serwisu internetowego).

Dzięki wykorzystaniu plików cookies, wiele stron internetowych może działać w sposób wygodniejszy dla użytkownika.

Do czego używamy cookies?

Używamy informacji zapisanych za pomocą cookies m.in. w celach reklamowych i statystycznych oraz w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Niezależnie pliki cookies mogą też stosować współpracujący z nami reklamodawcy, firmy badawcze oraz dostawcy aplikacji multimedialnych.

Jakich cookies używamy?

Stosowane są dwa rodzaje plików cookies – „sesyjne” oraz „stałe”. Pierwsze z nich są plikami tymczasowymi, które pozostają na urządzeniu użytkownika, aż do opuszczenia strony internetowej lub wyłączenia przeglądarki (lub innego oprogramowania korzystającego ze strony). „Stałe” pliki pozostają na urządzeniu użytkownika przez czas określony w parametrach plików „cookies” albo do momentu ich ręcznego usunięcia przez użytkownika.

Usuwanie cookies

Bardzo często przeglądarka internetowa (lub inne oprogramowanie służące do przeglądania stron) domyślnie dopuszcza umieszczanie cookies na urządzeniu końcowym. To ustawienie może być zmienione w taki sposób, aby blokować automatyczną obsługę cookies. Szczegółowe informacje o możliwości i sposobach obsługi cookies dostępne są w ustawieniach oprogramowania (przeglądarki internetowej).

Blokowanie cookies, może wpłynąć na część funkcjonalności dostępnych na stronie internetowej, a w niektórych przypadkach nawet uniemożliwić ich prawidłowe działanie.

Back to Top