Jesień to pora roku, niezmiennie kojarząca się z przemijaniem. Spadające liście i kasztany leżące na chodniku przywodzą na myśl wspomnienia o minionych czasach. W tym okresie zwykle częściej sięgamy po stare fotografie, przywołujemy w pamięci naszych bliskich, wspominamy poległych żołnierzy. Pozostając w tym klimacie, drogi czytelniku, chcemy Ci zaproponować przeczytanie trzech książek o tematyce wojennej. Jedną z nich jest autobiograficzna opowieść ,,Dziewczynka w czerwonym płaszczyku” autorstwa Romy Ligockiej.

Książka jest wspomnieniem autorki z czasów II wojny światowej, kiedy to jako mała dziewczynka przebywała w getcie warszawskim znosząc strach, upokorzenie i śmierć bliskich. Roma Ligocka powraca do swoich wspomnień już jako dorosła kobieta. Podczas oglądania filmu Lista Schindlera rozpoznaje w jednej ze scen samą siebie, co z kolei staje się inspiracją do spisania swoich wspomnień. ,,Dziewczynka w czerwonym płaszczyku” to opowieść o niezwykłej kobiecie, która dzięki ogromnej sile charakteru zdołała przeciwstawić się wyrokom historii i przeciwnościom losu, by odnaleźć szczęście i nadać swemu życiu sens.
Inną książką, przywołującą okrucieństwo czasów wojny jest wielokrotnie nagradzana opowieść irlandzkiego pisarza Johna Boyla ,,Chłopiec w pasiastej piżamie”.

Jest to wstrząsająca historia pięknej przyjaźni na przekór złu szalejącej wojny.
Dwóch chłopców i dwa światy... Obaj urodzili się w tym samym dniu, miesiącu i roku, ale los traktował ich do pewnego czasu zupełnie inaczej. Bruno, syn niemieckiego oficera, żyje podczas wojny, prawie w ogóle jej nie doświadczając, nie mając świadomości, że ona trwa tuż obok, pochłania ofiary. Szmul, syn żydowskiego zegarmistrza, zna wojnę od tej najgorszej, najbardziej nieludzkiej strony. To ona odebrała mu spokojne dzieciństwo, bezpieczeństwo, przyszłość oraz członków rodziny. Spotkanie chłopców ma wymiar symboliczny. Odbywa się na granicy dwóch światów. Okazuje się, że przekroczenie jednego z nich powoduje, że stają się równi, ale na pewno nie szczęśliwsi. A może jednak...?

Ostatnią polecaną przez nas książką o tematyce wojennej jest zbiorowa biografia Anny Herbich ,,Dziewczyny z powstania : prawdziwe historie”. Jest to opowieść o kobietach, które walczyły w Powstaniu Warszawskim 1 sierpnia 1944 r. Wiele z nich poszło do Powstania jako sanitariuszki, łączniczki, część chwyciła za broń. Przez 63 dni heroicznej bitwy walczyły, bały się, śmiały, kochały, opłakiwały bliskich. Mężczyźni stwierdzili: „Ojczyzna jest pierwsza. Musicie sobie jakoś radzić”. Kobiety zostały same, w obliczu dramatycznych dylematów. Włożyć coś do garnka czy kupić bandaże dla rannych? Jak zginę: z głodu czy z rąk Niemców? Ale pytanie, czy warto walczyć, w ogóle nie przychodziło im do głowy. Bo odpowiedź była tylko jedna.
Drogi Czytelniku, jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na temat losów bohaterów omówionych powyżej książek, zapraszamy Cię do biblioteki szkolnej.

„Wszystko jest emocją, bo wszystko to energia. To dlatego nasze myślenie warunkuje rzeczy, które do nas przychodzą. Jeżeli ma pani złe myśli, przyciąga pani złe zdarzenia. Złych ludzi, zło. A czym jest zło? Brakiem dobra. Brakiem dobrych emocji.”
Hubert Meyer popełnił błąd w profilu i porzucił pracę w policji. Stary przyjaciel prosi go o pomoc w przesłuchaniu młodej kobiety, w związku z zaginięciem jej 9-letniej córki. Policjanci próbują łączyć tę sprawę z bestialskim zabójstwem 11-letniego Amadeusza, którego matka jest szanowaną w mieście florystką. Okazuje się, że była ona ostatnią osobą, która widziała Zosię żywą.

„Nadejdzie dzień, kiedy ludzie przestaną się nawzajem oszukiwać. I w tenże dzień przekonamy się, do czego naprawdę jest zdolny rodzaj ludzki.”
Wyruszę do czarnego serca zepsutego imperium, by zetrzeć w proch moich wrogów.
Rzymu nie zbudowano jednak w jeden dzień i nie odbuduje go samotny asasyn.
Jestem Ezio Auditore da Firenze

„Oto lekcja, której powinieneś się nauczyć, Sonny - powiedział Vito. - Nie pisz, jeśli możesz coś powiedzieć, nie mów, jeśli możesz kiwnąć głową, nie kiwaj głową, jeśli nie musisz.”
Nowy Jork, połowa lat 30-tych. Dla Vita Corleone, handlarza oliwą uwikłanego w przestępcze interesy i znanego w swojej dzielnicy z „rozwiązywania problemów”, nie ma niczego ważniejszego niż przyszłość własnej rodziny. W 1935 roku jego dwaj synowie, Michael i Fredo, chodzą jeszcze do podstawówki i są całkowicie nieświadomi prawdziwej profesji ojca. Najstarszy, Sonny, ukończył niedawno siedemnaście lat. Kiedy miał jedenaście, w jego życiu wszystko się zmieniło. Wtedy bowiem zobaczył na własne oczy, jak ojciec i jego dwaj wspólnicy brutalnie mordują mężczyznę z sąsiedztwa.

„W odróżnieniu od większości kobiet w polityce stroniła od maskulinizmu.”
Pierwsza polska seria political fiction! Marszałek sejmu, Daria Seyda, budzi się w pokoju hotelowym, nie pamiętając, jak się w nim znalazła ani co się z nią działo przez ostatnich dziesięć godzin. Jest przekonana, że stała się ofiarą manipulacji, ale nie wie, kto ani dlaczego może za nią stać. Tymczasem Patryk Hauer, wschodząca gwiazda prawicy, podczas prac komisji śledczej odkrywa polityczny spisek sięgający najistotniejszych osób w kręgach władzy. Seyda i Hauer znajdują się po przeciwnych stronach sceny politycznej. Dzieli ich wszystko, ale połączy jedna sprawa...

Najszybciej sprzedający się debiut dla dorosłych w historii brytyjskiego rynku. Co 6 sekund ktoś w Stanach Zjednoczonych kupuje tę książkę. Miliony egzemplarzy sprzedanych na całym świecie. Powieść ukaże się w 44 krajach.

Rachel każdego ranka dojeżdża do pracy tym samym pociągiem. Wie, że pociąg zawsze zatrzymuje się przed tym samym semaforem, dokładnie naprzeciwko szeregu domów. Zaczyna się jej nawet wydawać, że zna ludzi, którzy mieszkają w jednym z nich. Uważa, że prowadzą doskonałe życie. Gdyby tylko mogła być tak szczęśliwa jak oni. I nagle widzi coś wstrząsającego. Widzi tylko przez chwilę, bo pociąg rusza, ale to wystarcza. Wszystko się zmienia. Rachel ma teraz okazję stać się częścią życia ludzi, których widywała jedynie z daleka. Teraz się przekonają, że jest kimś więcej niż tylko dziewczyną z pociągu. Znakomity thriller. Nie mogłem się oderwać przez całą noc. Stephen King Pasjonująca, pełna napięcia i nieprzewidywalna. Po prostu nie mogłam jej odłożyć. Nie do przegapienia! Tess Gerritsen Co za postaci, co za sytuacja, co za książka! To Alfred Hitchcock nowego pokolenia. Terry Hayes Pomysłowa, pełna napięcia i porywająca! Nie mogłam się domyślić do samego końca. Lisa Gardner Paula Hawkins – zanim została pisarką, przez piętnaście lat pracowała jako dziennikarka. Urodziła się i wychowała w Zimbabwe, obecnie mieszka w Londynie. Prawa do wydania jej pierwszej powieści kupiły 44 kraje, zaś prawa filmowe sprzedano wytwórni Dreamworks.

 "Harry Potter i przeklęte dziecko", nowa książka autorstwa J.K. Rowling, Jacka Thorne’a i Johna Tiffany’ego i nowa sztuka Jacka Thorne’a, to ósma historia w serii oraz pierwszy autoryzowany spektakl teatralny ze świata Harry'ego Pottera. Niniejsza edycja specjalna scenariusza sztuki, która miała premierę na londyńskim West Endzie 30 lipca 2016, pozwala czytelnikom na całym świecie zapoznać się z dalszymi losami Harry'ego, jego rodziny i przyjaciół.

Ksiądz z powołania i podróżnik z pasji. Jan Kaczkowski. Ksiądz Jan Kaczkowski. Doktor teologii, który nie lubi katolicyzmu kucanego. Założyciel hospicjum w Pucku, który uczył lekarzy jak rozmawiać o śmierci z pacjentami. W dzieciństwie nie chodził na religię, a potem o mały włos nie otrzymałby święceń. Chory na nowotwór mózgu określa sam siebie onkocelebrytą, czyli człowiekiem, który jest znany z tego, że ma raka. Znany tak naprawdę z optymistycznego podejścia i wielkiej miłości do świata, którą dzieli się poprzez swoje opowieści. O to jedna z nich.
Książka, której nie da się łatwo zaszufladkować. Autobiograficzna opowieść, która uczy jak żyć prosto i czerpać z każdego dnia pełnymi garściami. O tym skąd pochodzi i dlaczego został księdzem. Co go inspiruje i jak radzi sobie z chorobą. A przede wszystkim o tym, jak mimo niepowodzeń i kłopotów nigdy nie stracić wiary i nadziei.

Antoine de Saint- Exupery, Mały Książę
Książka, którą czytają wszystkie pokolenia i faktycznie jest to pozycja, do której sięga się w każdym wieku. I chyba człowiek im starszy, tym więcej odkrywa w książce prawd. Dlaczego więc poleciłabym ją dzieciom ze szkół podstawowych? Ponieważ już w tym wieku dziecko odnajdzie w książce pewne prawdy i mądrości życiowe. Czytając książkę w kolejnych etapach dorastania, odnajdzie zupełnnie coś innego lub na nowo odczyta to, co odnalazł wcześniej. Spostrzeże swą dojrzałość nie tylko czytelniczą, ale też moralną. Jako dziecko pamięta się podróż Małego Księcia po planetach i odkrywaniu przestrzeni. Później nasuwa się refleksja, że to książka też o samotności, cierpieniu, przyjaźni, miłości. Język przystosowany do wieku dziecięcego. Zdania proste, a wszelkie trudne słowa, np. "efemeryczne" w kontekście róży, jest wytłumaczone przystępnym językiem. Sposób przedstawiania fabuły prosty (ale nie prostacki!), bajkowy, naiwny, jak sposób postrzegania świata przez dzieci.

My, dzieci z Dworca ZOO
to zapis rozmów dziennikarzy Kai Herman i Horsta Dieck z młodziutką narkomanką z Berlina. Powstał przejmujący wiarygodnością opisów pamiętnik uzależnionego młodego człowieka. Christiane F. opowiada nie tylko swoją historię, ale również dzieje swoich przyjaciół. Wielu z nich nie mogąc zerwać z nałogiem, tragicznie kończy życie. Ta autentyczna i wstrząsająca opowieść bardziej przemawia do współczesnej młodzieży niż suche przestrogi rodziców i nauczycieli. Jestem przekonana, że książkę tę powinien przeczytać każdy nastolatek. Będąc w wieku podatnym na eksperymenty, można zetknąć się z narkomanią. Zanim to się stanie powinien poznać jej prawdziwe oblicze.

Maria Nurowska, Drzwi do piekła i Dom na krawędzi

Dalczego książki te polecam dorosłym? Ponieważ jest tam opis gwałtu kobiety na kobiecie. Ponieważ motyw zabójstwa męża głównej bohaterki jest skomplikowany i młody człowiek mógłby znaleźć w tym logiczne wytłumaczenie, usprawiedliwienie przestępstwa. I mimo że są kryminały powszechnie czytane przez młodzież, mimo że Tryzna już nam dał szczegółowy opis zbiorowego gwałtu na młodej dziewczynie (książka ta przez krótki czas była lekturą w gimnazjum), to sądzę, ze należy dawkować młodzieży takie okrutne opisy. Dlaczego polecam tę książkę? Ponieważ uwielbiam Nurowską (najbardziej jej "ukraińską" trylogię), jej sposób przedstawiania postaci, kreślenie motywacji jej postępowania.
Książka godna polecenia ze względu na nietypowy temat: kobieta zabija swego męża, którego kocha, ale coś jest nie tak w ich relacjach. Zostaje skazana i umieszczona w kobiecym więzieniu. I tak następuje jej proces resocjalizacji, ale też wewnętrznej przemiany kobiety z "wyższych sfer" w "zwykłą" kobietę (i o tym jest druga część- Dom na krawędzi), która nie tylko "leczy rany" po zabójstwie, po przejściach w więzieniu, ale po "idealnym życiu" sprzed morderstwa. Książka o przyjaźni, o poszukiwaniu siebie i swego miejsca na ziemi. Książka też o miłości, sile i odwadze, którą człowiek zdobywa, by zacząć prawdziwie żyć.